ตระกูลไสยเวทย์

บทนำ

ในคืนเดือนดับอันแสนมืดมิด ได้ปรากฏแสงเทียนน้อยๆจากคนกลุ่มหนึ่ง โบกไสวท่ามกลางเสียงจิ้งหรีด เสียงอีกาดำ และเสียงหมาหอนยาวๆ 

เป็นระยะๆ ทำให้เกิดความรู้สึกวังเวง หนาวสันหลัง 

ในเขตพื้นที่รกร้างแห่งหนึ่ง ท่ามกลางเสียงเหล่านั้น ได้มี เสียงแหบแห้งของชายชรา ผิวแห้งกร้านแววตาดุดันไร้ซึ่งความหวาดกลัวใดๆ ดังขึ้น "หยุดตรงนี้ๆ!!"

ชายร่างใหญ่ และหญิงสาว ในคณะ ได้หยุดนิ่งตามคำของชายชรา

ชายชราพูดต่อขุดเอาดินตรงนี้ขึ้นมา แสงเทียนอ่อนๆ ในยามนี้ส่องให้เห็นใบหน้าของชายชราที่เต็มไปด้วยอักขระโบราณ ดูแล้วทำให้เกิดความน่ายำเกรงยิ่งนัก

"ชายร่างใหญ่"เอ่ยถามชายชรา เท่านี้พอรึยังครับ ปู่ ชายชรายิ้มแต่ไม่พูดอะไร...

ทั้ง 3 เดินต่อไปผ่านป่าช้าเก่าผ่านแคร่เผาศพแบบโบราณ จนมาถึงต้นตะเคียนใหญ่ใบหนาแผ่กิ่งก้านครึ่มอายุคงจะหลายร้อยปี ท่ามกลางความมืด เสียงแหบแห้งของชายชราดังขึ้นอีกครั้ง

ต่อจากนี้พวกเอ็งห้ามทัก ห้ามพูด จนกว่าข้าจะอนุญาต หญิงสาวร่างเล็ก นั่งหน้าซีดเหงื่อไหล

ปากสั่นจนสังเกตได้ถึงความตื่นกลัว แต่พยายามข่มใจเอาไว้

ทุกอย่างดูนิ่งเงียบ ถ้าไม่นับเสียงปีกแมลงตัวเล็กๆและยุงที่บินไปมา ท่ามกลางความมืด ชายชราได้ทำปากขมุบขมิบพร้อมบริกรรมเสียงสวดแปลกๆดังเบาๆ ออกมา

หลังจากชายชราทำปากขมุบขมิบ ท่องบทสวดแปลกๆได้ไม่นาน หญิงสาวตัวสั่นเทาสะดุ้งพร้อมเอามือปิดปากไม่ให้เสียงเล็ดรอดออกมา ในตาแทบจะถลนออกมาด้วยความหวาดกลัว

ตะขาบตัวดำทะมึนขนาดใหญ่ โผล่ขึ้นจากดิน

พร้อมเสียงร้องของนกที่ระบุที่มาไม่ได้ดังขึ้น

ทำให้บรรยากาศน่าขนลุกจนเกินบรรยาย

เวลาผ่านไปได้ไม่นาน ชายชราเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

พวกเอ็ง ทำตัวตามสบายได้ พร้อมพูดกับหญิงสาวต่อว่า ที่เหลือเป็นหน้าที่ของเอ็งละ

ชายชราหยิบ หุ่นรูปร่างคล้ายคน ทำจากผ้ามีคราบสีเหลืองๆ และคราบดินติดเต็มไปหมด ส่งให้หญิงสาว

หญิงสาวยื่นมือสั่นเทา ไปรับหุ่นจากชายชรา

พร้อมเอ่ยถามว่า ไม่เข้าตัวหนูแน่นะคะ ปู่

ชายชรายิ้ม เอ็งก้าวมาขนาดนี้แล้วใยยังต้องกลัว

"ของแบบนี้ทำแล้วนะมันติดตัวไปจนตาย..."

แต่เอ็งไม่ต้องกลัวไปหรอกตราบใดที่เอ็งไม่ผิดคำสัญญาที่ให้ไว้กับข้า เอ็งก็ไม่ต้องกลัว....

อย่าลืมทำตามที่ข้าบอกให้ครบ หญิงสาวพยักหน้ารับคำชายชรา

หลังจากที่ชายชราพูดจบ เสียงลมดังขึ้นพร้อมพัดเอาเปลวเทียนดับลง.............